Στις 12 Αυγούστου 1953 (9 ώρ. 23 λ. 52 δ. GΜΤ) έγινε στα Ιόνια νησιά ένας μεγάλος καταστρεπτικός σεισμός μεγέθους 7,2 Ρίχτερ. Προηγήθηκαν πολλοί προσεισμοί από τους οποίους οι δύο ήταν επίσης καταστρεπτικοί. Ο πρώτος απ' αυτούς έγινε στις 9 Αυγούστου και είχε μέγεθος 6,4 Ρίχτερ και ο δεύτερος στις 11 Αυγούστου με μέγεθος 6,8 Ρίχτερ. Ακολούθησαν επίσης πολλοί μετασεισμοί, ο μεγαλύτερος από τους οποίους έγινε τρεις περίπου ώρες μετά τον κύριο σεισμό και είχε μέγεθος 6,3 Ρίχτερ. Αυτή η σεισμική ακολουθία αποτέλεσε το σημαντικότερο σεισμικό φαινόμενο στην Ελλάδα κατά τον εικοστό αιώνα, από κοινωνικής άποψης λόγω του μεγάλου αριθμού των θυμάτων και των εκτεταμένων καταστροφών, από επιστημονικής άποψης επειδή συνέβαλε στην κατανόηση της φυσικής διαδικασίας γένεσης των σεισμών στην Ελλάδα και από τεχνολογικής άποψης γιατί αποτέλεσε τη βασική αιτία αναβάθμισης του αντισεισμικού σχεδιασμού των τεχνικών κατασκευών στη χώρα μας.
Η σεισμική αυτή ακολουθία υπήρξε η φονικότερη στην Ελλάδα κατά τον εικοστό αιώνα, αφού απ' αυτή σκοτώθηκαν 455 άνθρωποι, εξαφανίστηκαν 21 και τραυματίστηκαν 2.412. Οι σεισμοί αυτοί προκάλεσαν εκτεταμένες καταστροφές κυρίως στην Κεφαλονιά, Ζάκυνθο και Ιθάκη, όπου, από τα 33.300 σπίτια των νησιών αυτών, καταστράφηκαν εντελώς 27.659, βλάφτηκαν σοβαρά 2.780, έπαθαν ελαφρές βλάβες 2.394 και μόνο 467 διασώθηκαν. Στη Λευκάδα βλάφτηκαν σοβαρά 122 σπίτια και ελαφρά 341. Οι βλάβες επεκτάθηκαν στην Αιτωλία, όπου καταστράφηκαν 18 οικισμοί και στην Ηλεία, όπου βλάφτηκαν 46 οικισμοί. Τεράστιες υπήρξαν και οι συνέπειες των σεισμών αυτών στην πολιτισμική κληρονομιά των νησιών. Ο Ρώμας στον Κοντέ (1975) αναφέρει ότι το 90% των πολιτισμικών έργων της Ζακύνθου έγινε στάχτη από τους σεισμούς του 1953 και από την πυρκαγιά που ακολούθησε.
Αυτή η μεγάλη καταστροφή αποτέλεσε αιτία ώστε να αναπτυχθούν και να εφαρμοσθούν νέες τεχνικές σχεδιασμού των τεχνικών κατασκευών στα Ιόνια νησιά. Σοβαρή ένδειξη για την αξιοπιστία των τεχνικών αυτών αποτελεί το γεγονός ότι ο ισχυρός σεισμός της 17 Ιανουαρίου 1983, μεγέθους 7,0, προκάλεσε μόνο μικρές βλάβες στην Κεφαλονιά. Οι κοινωνικές συνέπειες των σεισμών του 1953 στα Ιόνια νησιά και η ανάπτυξη και εφαρμογή της νέας τεχνολογίας αποτέλεσαν βασικό κίνητρο ευρύτερης αναβάθμισης του αντισεισμικού σχεδιασμού στη χώρα, που ολοκληρώθηκε με την ψήφιση από τη Βουλή των Ελλήνων του πρώτου αντισεισμικού κανονισμού στην Ελλάδα το 1959. Πρωτεργάτης της εφαρμογής σύγχρονων τεχνικών για την ανοικοδόμηση των Ιονίων νήσων υπήρξε ο διακεκριμένος Κεφαλονίτης πολιτικός μηχανικός κ. Δ. Παυλάτος, ο οποίος συνέβαλε επίσης στη δημιουργία του πρώτου αντισεισμικού κανονισμού (1959) από τον καθηγητή Δ. Ρουσόπουλο.
Share on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου